,,Bingo” już wielokrotnie wykorzystywałam na lekcji języka polskiego. Przykładowa karta, którą wklejam tutaj, sprawdza się na lekcjach wychowawczych - otrzymałam ją na szkoleniu w poznańskim Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli. Uczniowie mają za zadanie,
wśród osób z klasy, znaleźć kogoś, kto ma np. taki sam kolor oczu albo lubi
tę samą potrawę. Osoba, która najwcześniej uzupełni listę krzyczy ,,bingo”
(warto przewidzieć nagrodę). Metoda idealnie sprawdza się podczas prób integracji zespołu klasowego.
Ja dostosowałam planszę do potrzeb nauczyciela
języka polskiego – pracowaliśmy w ten sposób podczas powtórzenia wiadomości na
temat przypadków i środków poetyckich. Na pierwszym przykładzie – karty
podzieliłam na trzy kategorie – przypadek, pytanie, na które odpowiada oraz
przykład – kolejno – mianownik - kto? co? – kot. Każdy uczeń otrzymał jedną
kartę. Na mój znak zaczynali szukać swojej trójki – musieli skompletować wśród
wszystkich osób w klasie (dlatego w mojej sali od dłuższego czasu ławki ustawione są w podkowę, uczniowie mają gdzie
biegać, ułatwia to organizację pracy w grupach, ale o tym przy innej okazji) karty tak, aby wszystkie elementy do siebie pasowały.
Uczniowie, którzy
nie mają pojęcia o danym zagadnieniu natychmiast orientują się, że mogą sobie
nie poradzić i czekają, aż ktoś znajdzie ich. U mnie pierwsza trójka, która
skompletowała poprawnie karty, otrzymywała plusy.
O ile zadanie z przypadkami przebiegło bez większych problemów, tak już środki poetyckie spotkały się z niemałym oporem, dlatego powtarzamy je częściej ;)) Uczniowie dostają oczywiście poszczególne elementy bez nagłówków, które dodałam, aby idea bingo była jeszcze jaśniejsza ;).
nazwa środka
poetyckiego
|
definicja
|
przykład
|
EPITET |
Określenie rzeczownika przez przymiotnik. |
Ładna dziewczyna. |
 |
| ODN, Poznań, kurs Aktywizacja uczniów na lekcji języka polskiego - materiał na lekcję wychowawczą A wy? Jakie zagadnienie wykorzystacie do gry w Bingo? :) |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz